کد مطلب:312293 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
بلا و ابتلا
از دیدگاه انسان موحد بلا و آزمایش در همه ی ابعاد آن هدایای الهی است. امام صادق (ع) فرموده است: «المصائب منح من الله؛ مصیبت ها هدیه های خداوند است». [1] .
مؤمن استوار در برخورد با مصائب رو ترش نمی كند و در دل هر دشواری، گشایش می بیند و با هر سختی، نعمتی می یابد. [2] آری، بلانشانه ی مهرورزی خداست و امام صادق (ع) این راز را در این كلام گشوده است:
ان الله اذا احب عبدا غته بالبلاء غتا [3] .
هر گاه خدا بنده ای را دوست بدارد او را در امواج بلا غرقه می كند.
اما پاداش مؤمن بلا دیده را امام حسن (ع) از رسول خدا (ص) این گونه بازگو می فرماید:
ان فی الجنة شجرة یقال لها شجرة البلوی یؤتی بأهل البلاء یوم القیامة، فلا یرفع لهم دیوان و لا ینصب لهم میزان یصب علیهم الأجر صبا و قرء:
[ صفحه 146]
«انما یوفی الصابرون اجرهم بغیر حساب» [4] .
در بهشت درختی است كه درخت ابتلا نام دارد. روز قیامت اهل بلا را می آورند، در حالی كه نه پرونده ای از آنان گشوده می شود و نه حساب و كتاب و ترازویی برقرار می گردد. اجر و پاداش را بر آنان می ریزند و حضرت این آیه را قرائت كرد: «صابران اجر و پاداششان را بی حساب دریافت می كنند.»
شدت و بزرگی بلا متناسب با درجه ی ایمان مؤمن است؛ هر كه ایمانش بیش، بلایش فزون تر [5] و روشن است كه پاداش بزرگ در برابر عمل بزرگ است و بلایی عظیم، پاداشی بس بزرگ می طلبد، این نكته را از رسول خدا (ص) بشنوید:
ان عظیم البلا یكافأ به عظیم الجزاء فاذا احب الله عبدا ابتلاه بعظیم البلا فمن رضی فله عن الله الرضا... [6] .
بلای بزرگ پاداش بزرگ دارد. پس هر گاه خداوند بنده ای را دوست بدارد، او را به بلای بزرگ مبتلا می كند. پس هر كه راضی شد، خداوند نیز از او راضی خواهد بود.
و عباس (ع) كه بنا به فرموده ی امام سجاد (ع) در كربلا دچار آزمایش شد، چه زیبا بر آن شكیبایی كرد و چه با شكوه به استقبال دشواری های جانبازی و شهادت رفت. ابوالفضل (ع) محبوب خدا، از هدیه ای والا و بلایی بزرگ بهره ی كافی گرفت و به پاداش آن به جمع صابران پیوست و بدون حساب به رضوان الهی قدم گذاشت.
اما افزون بر آنچه خداوند به بلادیدگان پاداش می دهد، دو پاداش گرامی ویژه ی ابوالفضائل عباس بن علی (ع) است: 1- پرواز با فرشتگان بهشتی. 2- جایگاهی كه رشك شهداست.
[ صفحه 147]
مؤمن استوار در برخورد با مصائب رو ترش نمی كند و در دل هر دشواری، گشایش می بیند و با هر سختی، نعمتی می یابد. [2] آری، بلانشانه ی مهرورزی خداست و امام صادق (ع) این راز را در این كلام گشوده است:
ان الله اذا احب عبدا غته بالبلاء غتا [3] .
هر گاه خدا بنده ای را دوست بدارد او را در امواج بلا غرقه می كند.
اما پاداش مؤمن بلا دیده را امام حسن (ع) از رسول خدا (ص) این گونه بازگو می فرماید:
ان فی الجنة شجرة یقال لها شجرة البلوی یؤتی بأهل البلاء یوم القیامة، فلا یرفع لهم دیوان و لا ینصب لهم میزان یصب علیهم الأجر صبا و قرء:
[ صفحه 146]
«انما یوفی الصابرون اجرهم بغیر حساب» [4] .
در بهشت درختی است كه درخت ابتلا نام دارد. روز قیامت اهل بلا را می آورند، در حالی كه نه پرونده ای از آنان گشوده می شود و نه حساب و كتاب و ترازویی برقرار می گردد. اجر و پاداش را بر آنان می ریزند و حضرت این آیه را قرائت كرد: «صابران اجر و پاداششان را بی حساب دریافت می كنند.»
شدت و بزرگی بلا متناسب با درجه ی ایمان مؤمن است؛ هر كه ایمانش بیش، بلایش فزون تر [5] و روشن است كه پاداش بزرگ در برابر عمل بزرگ است و بلایی عظیم، پاداشی بس بزرگ می طلبد، این نكته را از رسول خدا (ص) بشنوید:
ان عظیم البلا یكافأ به عظیم الجزاء فاذا احب الله عبدا ابتلاه بعظیم البلا فمن رضی فله عن الله الرضا... [6] .
بلای بزرگ پاداش بزرگ دارد. پس هر گاه خداوند بنده ای را دوست بدارد، او را به بلای بزرگ مبتلا می كند. پس هر كه راضی شد، خداوند نیز از او راضی خواهد بود.
و عباس (ع) كه بنا به فرموده ی امام سجاد (ع) در كربلا دچار آزمایش شد، چه زیبا بر آن شكیبایی كرد و چه با شكوه به استقبال دشواری های جانبازی و شهادت رفت. ابوالفضل (ع) محبوب خدا، از هدیه ای والا و بلایی بزرگ بهره ی كافی گرفت و به پاداش آن به جمع صابران پیوست و بدون حساب به رضوان الهی قدم گذاشت.
اما افزون بر آنچه خداوند به بلادیدگان پاداش می دهد، دو پاداش گرامی ویژه ی ابوالفضائل عباس بن علی (ع) است: 1- پرواز با فرشتگان بهشتی. 2- جایگاهی كه رشك شهداست.
[ صفحه 147]
[1] الكافي، ج 2، ص 260.
[2] «ان مع العسر يسرا». انشراح: 5 - 6.
[3] الكافي، ج 2، ص 253.
[4] زمر: 39. بحارالانوار، ج 82، ص 136.
[5] الكافي، ج 2، ص 252؛ بحارالانوار، ج 67، ص 207.
[6] بحارالانوار، ج 67، ص 209.